Cherishing Rhythms and Memories
താളാത്മക ഗാനങ്ങളോടുള്ള ഇഷ്ടം
Music, for me, is more than entertainment—it’s a bridge to the past and a hope for the future.
Childhood Melodies: A Love for Rhythmic Songs
Growing up, the soulful tunes of Malayalam and old Hindi songs were my
constant companions. As a child, I was drawn to their rhythmic and
slow-paced melodies, which always touched my heart. Singing wasn’t my
forte, and I never pursued it professionally, but listening was my
sanctuary. I eagerly participated in school events like mono-acts,
dramas, tableaux, and even poetry recitations, yet I steered clear of
singing. Those early days, filled with the simplicity of music and
school performances, still bring a warm nostalgia.
കുട്ടിക്കാലം മുതൽ മലയാളവും പഴയ ഹിന്ദി ഗാനങ്ങളും കേൾക്കാൻ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. ബാല്യത്തിൽ, താളാത്മകവും സാവധാനം ഒഴുകുന്ന ഈ ഗാനങ്ങൾ എന്റെ ഹൃദയത്തെ സ്പർശിച്ചിരുന്നു. പാട്ട് പാടാൻ എനിക്ക് കഴിവില്ലായിരുന്നു, പ്രൊഫഷണലായി പഠിക്കാൻ താൽപര്യവും കാണിച്ചില്ല, പക്ഷേ കേൾക്കുന്നത് എന്റെ സന്തോഷമായിരുന്നു. സ്കൂൾ പരിപാടികളിൽ മോണോ ആക്ട്, നാടകങ്ങൾ, ടാബ്ലോ, കവിതാ പാരായണം തുടങ്ങിയവയിൽ ഞാൻ സജീവമായി പങ്കെടുത്തിരുന്നു, എന്നാൽ പാട്ട് പാടാൻ ഒരിക്കലും ശ്രമിച്ചില്ല. ആ ബാല്യകാല ദിനങ്ങൾ, സംഗീതത്തിന്റെയും സ്കൂൾ
പരിപാടികളുടെയും ലാളിത്യത്താൽ നിറഞ്ഞവ, ഇന്നും ഒരു മനോഹരമായ ഓർമ്മയാണ്.
Teenage Tunes: Evolving Tastes and Heartbreak
As a teenager, my musical horizons expanded. I began collecting songs,
diving into the energetic world of rap and disco, like many boys my age.
But that phase was fleeting, and I soon returned to the timeless charm
of Hindustani and Carnatic music. A significant breakup at 18 led me to
find solace in melancholic Hindi and Malayalam songs. Even now, the
classics from 1950 to 1990 hold a special place in my heart. Today, I
enjoy these gems on Amazon Music, YouTube Music, and my cherished Apple
Music library, boasting over 256 songs. Whether I’m working at my desk
or engaging in fitness activities, these songs are my backdrop—though I
avoid them while driving, preferring a calm, silent space to truly
immerse myself. My most liking is to listen someone while singing and
the voice I use to listen is someone in my life who has left singing.
കൗമാരത്തിൽ എന്റെ സംഗീത താൽപര്യം വളർന്നു. ഞാൻ ഗാനങ്ങൾ ശേഖരിക്കാൻ തുടങ്ങി, എന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള മിക്ക ആൺകുട്ടികളെപ്പോലെ റാപ്പ്, ഡിസ്കോ ഗാനങ്ങൾ കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ ആ ഘട്ടം ഹ്രസ്വമായിരുന്നു, ഞാൻ വീണ്ടും
ഹിന്ദുസ്ഥാനി, കർണാടക സംഗീതത്തിന്റെ കാലാതീതമായ ആകർഷണത്തിലേക്ക് മടങ്ങി. 18-ാം വയസ്സിൽ ഒരു വലിയ വിടവാങ്ങൽ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായി, അത് എന്നെ
ഹിന്ദിയിലും മലയാളത്തിലുമുള്ള സങ്കട ഗാനങ്ങൾ കേൾക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു. ഇന്നും 1950 മുതൽ 1990 വരെയുള്ള ആ ഗാനങ്ങൾ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രത്യേക സ്ഥാനം വഹിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ആമസോൺ മ്യൂസിക്, യൂട്യൂബ് മ്യൂസിക്, 256-ലധികം ഗാനങ്ങൾ ഉള്ള എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആപ്പിൾ മ്യൂസിക് ലൈബ്രറി എന്നിവയിൽ ഈ
ഗാനങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്നു. ഡെസ്ക് ജോലി ചെയ്യുമ്പോഴും ഫിറ്റ്നസ്
പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കിടയിലും ഞാൻ ഈ ഗാനങ്ങൾ കേൾക്കാറുണ്ട് എന്നാൽ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഞാൻ സംഗീതം ഒഴിവാക്കുന്നു, കാരണം എനിക്ക് ശാന്തവും നിശ്ശബ്ദവുമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ മുഴുകി കേൾക്കാനാണ് ഇഷ്ടം. എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഇഷ്ടം, ആരെങ്കിലും പാടുന്നത് കേൾക്കുക എന്നതാണ്, ഞാൻ കേട്ടിരുന്ന ഒരു ശബ്ദം ഇപ്പോൾ പാടുന്നത് നിർത്തിയ ഒരാളുടേതാണ്.
Family and Legacy: A Father’s Voice and a Daughter’s Passion
One of my greatest joys is listening to someone sing live, especially
the voice of my Achan (father), whose love for Malayalam songs left a
lasting impression. Though I never inherited his singing talent, his
passion for music resonated with me. Years later, when my younger
daughter, Nia, showed an interest in singing at just five years old, I
saw my father’s legacy shining through. Nia, now learning Hindustani
music here in Pune, adores both slow and fast-paced songs in Malayalam,
Tamil, and more. Her enthusiasm reminds me of my Achan, and I’m thrilled
to nurture her talent.
എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷങ്ങളിലൊന്ന്, ആരെങ്കിലും നേരിട്ട് പാടുന്നത് കേൾക്കുക എന്നതാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് എന്റെ അച്ഛന്റെ (അച്ഛൻ) ശബ്ദം. മലയാള ഗാനങ്ങളോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇഷ്ടം എന്നിൽ ആഴത്തിലുള്ള മുദ്ര പതിപ്പിച്ചു. അവന്റെ പാട്ടു കഴിവ് എനിക്ക് പകർന്നുകിട്ടിയില്ലെങ്കിലും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഗീതാസക്തി എന്നെ സ്വാധീനിച്ചു. വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം, എന്റെ ഇളയ മകൾ നിയ, അവൾക്ക് അഞ്ച് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ പാട്ടിനോട് താൽപര്യം കാണിച്ചപ്പോൾ, എന്റെ അച്ഛന്റെ പാരമ്പര്യം അവളിൽ കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ഇപ്പോൾ പൂനെയിൽ ഹിന്ദുസ്ഥാനി സംഗീതം പഠിക്കുന്ന നിയ, മലയാളം, തമിഴ് ഗാനങ്ങൾ, സാവധാനവും വേഗതയേറിയതുമായ ഈണങ്ങൾ എല്ലാം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. അവളുടെ ആവേശം എന്റെ അച്ഛനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു, അവളുടെ കഴിവിനെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ ഞാൻ സന്തോഷിക്കുന്നു.
Looking Ahead: A Future Filled with Song
I’m overjoyed that my little Chandu (Nia) carries this passion for
singing, continuing her grandfather’s musical legacy. I eagerly await
the day I can listen to her perform Malayalam, Hindi, and English songs
with the same heartwarming resonance. Music has been a thread weaving
through my life—from childhood joys to teenage heartaches, and now to my
daughter’s budding talent. It’s a reminder of how melodies can connect
generations and keep memories alive.
എന്റെ ചെറിയ ചന്ദു (നിയ) പാട്ടിനോടുള്ള ഈ ആവേശം പിന്തുടരുന്നതിൽ ഞാൻ അതീവ സന്തോഷവാനാണ്, അവൾ എന്റെ അച്ഛന്റെ സംഗീത പാരമ്പര്യം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകുന്നു. മലയാളം, ഹിന്ദി, ഇംഗ്ലീഷ് ഗാനങ്ങൾ അവൾ പാടുന്നത് ഹൃദയസ്പർശിയായി കേൾക്കാൻ ഞാൻ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നു. എന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെ സംഗീതം ഒരു നൂലായി നെയ്തിരിക്കുന്നു ബാല്യകാല സന്തോഷങ്ങളിൽ നിന്ന് കൗമാര ഹൃദയവേദനകൾ വരെ, ഇപ്പോൾ എന്റെ മകളുടെ വളർന്നുവരുന്ന കഴിവിലേക്ക്. തലമുറകളെ ബന്ധിപ്പിക്കാനും ഓർമ്മകളെ ജീവിപ്പിക്കാനും ഈണങ്ങൾക്ക് കഴിയുമെന്നതിന്റെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ് ഇത്.
Conclusion
Reflecting on my musical journey, I’m filled with gratitude for the
songs that have shaped my life and the new voices carrying that love
forward. Music, for me, is more than entertainment—it’s a bridge to the
past and a hope for the future. As I listen to my favorite classics and
watch Nia embrace her passion, I’m reminded to cherish the simple joys
that make life meaningful. Here’s to many more years of melodies and
memories.
എന്റെ സംഗീത യാത്രയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, എന്റെ ജീവിതത്തെ രൂപപ്പെടുത്തിയ ഗാനങ്ങൾക്കും, ആ സ്നേഹം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകുന്ന പുതിയ ശബ്ദങ്ങൾക്കും ഞാൻ നന്ദിയുള്ളവനാണ്. എനിക്ക് സംഗീതം വിനോദത്തേക്കാൾ കൂടുതലാണ്—അത് ഭൂതകാലത്തിലേക്കുള്ള ഒരു പാലവും ഭാവിയിലേക്കുള്ള ഒരു പ്രതീക്ഷയുമാണ്. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പഴയ ഗാനങ്ങൾ കേൾക്കുമ്പോഴും, നിയയുടെ താൽപര്യം വളരുന്നത് കാണുമ്പോഴും, ജീവിതത്തെ അർത്ഥവത്താക്കുന്ന ലളിതമായ സന്തോഷങ്ങളെ വിലമതിക്കാൻ ഞാൻ ഓർമ്മിക്കപ്പെടുന്നു. ഇനിയും ഒട്ടേറെ വർഷത്തെ ഈണങ്ങളും ഓർമ്മകളും ആശംസിക്കുന്നു.
Disclaimer
The thoughts and experiences shared in this blog are
personal reflections of Vivek Nair and are intended to inspire and
connect with readers. They do not represent professional advice or
endorsements.
